De Geldelander en het taartbakken
Vandaag stond er weer een leuke dag op het programma. We mochten ons al vroeg in het prinsenpak en de prinsessenjurk hijsen, want om 10:10 uur werden we al opgehaald. Om 10 uur stond er een klein doch gezellig gezelschap klaar om af te reizen richting de keizerstad Nijmegen. Na wat lichte navigatiestress waren we aangekomen bij de voormalige fabriek de Vasim.
Al snel kregen we te horen dat het bier gesponsord werd door de Gelderlander en dan baal je toch wel dat er in een prinsenpak geen zakken zitten. Maar goed, de dag is nog lang, dus kalm beginnen is een must hadden we gehoord. De Schrobbelaar sloegen we maar even over, want die valt bij mij om half 11 ’s ochtens altijd verkeerd.
Het was een indrukwekkend gezicht, al die veren en steken bij elkaar. President Roy kwam rechtsreeks en nog voor hij de klink had losgelaten, kwamen de dames van schrobbelaar al aangerend om zijn dorst te lessen. Helaas voor hen hield Roy ook rekening met het programma dat nog ging volgen die dag.
Al snel werden we gevraagd de tribune te betreden voor de foto. We vonden snel onze plek naast de prins van Gendt. Die had het blijkbaar koud, want hij was midden voor de kachel gaan staan (40 graden in de plus). Gelukkig was het bier op en hadden we een lekker fris colaatje om de Sahara-wind te overleven. Maar het was vooral weer een bijzondere ervaring die we voor altijd bij ons mogen dragen. Na een korte break werden we alweer opgehaald voor het taartbakken bij in Providentia in Gendt. Ook hier bleek al snel: dit is alweer een bijzonder iets. We beginnen langzaam te beseffen dat we op plaatsen komen waar we anders nooit gekomen waren, het gevoel bekuipt me: dit blijf ik de rest van mijn leven doen. Dat kan natuurlijk niet, dus laat die taart maar komen, we verdeelden kort de taken en het liep als een gesmeerde machine. De prinsses had de lastigste taak, dus dat was goed in orde.
Waarschijnlijk hebben jullie de foto’s al voorbij zien komen, we waren dus heel erg trots op het eindresultaat. Op naar Haalderen voor de uitreiking. Ik begin nu toch weer wat zenuwachtig te worden, want ik moet iemand toespreken voor wie ik veel respect heb. Even snel een spraakwatertje erin en daar gaat ‘ie dan.
Fazli, je doet veel voor Haalderen, voor sponsoringen kunnen verenigingen uit Haalderen altijd bij je aankloppen. Maar ook een blikje drinken voor een oudpapierophaler of even een kratje bier een carnavalskar opschuiven. Je doet het uit jezelf zonder eigenbelang. En daarom vinden wij dat jij de taart dan ook zeker verdient. Gelukkig voed jij je zoons met dezelfde openhartigheid op en kan Haalderen hopenlijk nog lang genieten van de familie Cantürk.
Dat was het serieuze programma voor deze dag en kon er onder het genot van een drankje en een hapje lekker nagepraat worden over de leuke dag, die blijkbaar wat langer duurde dan normaal, maar ach… WE HEBBEN ER LAK AAN!