Internationale Prinsentreffen Nijmegen
Zondag 3 februari stond het internationale prinsentreffen op het programma, al voordat wij uit de kist kwamen hadden wij al aangegeven dat we hier graag heen wilden. Helaas waren we de hele week al een beetje aan het kwakkelen. Met Hanneke ging het namate de week vorderderde beter William dacht dat dat bij hem ook het geval was maar helaas vrijdag kwam hij ziek thuis. Zaterdag zag het er nog steeds niet goed uit maar we hielden hoop, misschien voel ik me morgenvroeg na nog een nachtje zweten wel beter. Maar helaas zondag kon de Prins niet mee, waar hij misschien nog wel zieker van was. Ook al was er afgesproken dat de Prinses dan wel zou gaan had ze toch niet zoveel zin, we hadden hier zolang samen naar toe geleefd. Gelukkig ben je binnen de vereniging nooit alleen, zo had de prinzenkeuzecommisie Twan gebombadeerd tot invalprins.
Rond half 10 werd de prinses opgehaald, op naar Nijmegen. Daar konden we ons even bij de rest van de Kleibakkers voegen en kreeg de prinses een warm welkom met opbeurende woorden. Na de zaal even bewonderd te hebben was het tijd om ons naar de zijzaal te begeven waar we even konden bijkletsen met de andere prinsen, prinsessen, hofdames en hun ‘begeleiders’. Ook hier werd William gemist maar ze waren maar wat blij dat Hanneke er was en natuurlijk de scepter. De veren van de prins uit Gendt en Angeren stonden ineens als een antenne omhoog, want Twan is natuurlijk niet gewend om hier goed op te letten.
Maar Prins Twan lette goed op de scepter en Jan Williem mocht ‘m wel even vasthouden zodat hij zich heel even prins van 2 prinsessen en dorpen kon voelen. Na wat gedold en bijgekletst te hebben was het tijd om naar de bus te gaan, Anja en Evelien moesten achterblijven, de Prinses vroeg zich wel even of dat wel verstandig was: alleen met William zou vast wel goed komen, maar met Twan?!?! In de Waagh aangekomen werden we ontvangen door een gezellig dweilorkest. Er volgde enkele toespraken waarbij (de redding voor de prinsenkeuzecommissie) de bar was gesloten, hierna was er nog even tijd voor het dweilorkest waarna we weer met de bus terug werden gebracht naar de Jan Marssinkhal.
Nog even hadden we tijd om de rest weer gedag te zeggen om vervolgens door een grote erehaag als nummer 22 het podium te betreden, waar we overigens via een sluiproute alvast net iets eerder als de rest weer vanaf konden. Hierna konden we genieten van muziek en dans en daar deden we uiteraad zelf ook aan mee. De invalprins deed z’n uiterste best om een waardig evenbeeld van William te zijn, zo kwamen we in een polonaise op het podium terecht en had Hanneke er naar een paar nummers voor de verandering genoeg van maar Twan wilde nog even zijn momentje pakken en zwaaide er vrolijk op los met de kwast. Muziek werd afgewisseld met dans en wat voor een dans het was geweldig om te zien. Rond 17 uur was het weer tijd om naar huis te gaan. Nog even bij Anja wat eten en napraten en daarna weer naar mijn zieke mannetje. Ondanks dat ik William gemist heb , heeft iedereen die mee was ervoor gezorgd dat ik toch nog een geweldige dag heb gehad, ik wil hiervoor dan ook iedereen bedanken.
