Prins Twan de Spanningzoeker en Prinses Jolanda
Tja hoe word je nou prins, hoe is het nou zo gekomen. Hoe wij prinsenpaar geworden zijn zullen we hieronder eens vertellen. Jaren geleden heb ik ooit al eens aangegeven dat ik het wel leuk zou vinden om prins van Haalderen te worden. Toen in de tijd waren wij lid van het dweilorkest de Durpsklinkers en waren wij er al elke carnaval bij. Met het “prins worden” is verder nooit meer iets concreets uitgekomen. Maar het idee bleef bestaan. Toen uiteindelijk het dweilorkest stopte kwamen er bij ons kinderen en was het voor ons ook niet meer haalbaar om prinsenpaar te worden. Verder vond mijn vrouw het ook wel oké zo, waardoor we gewoon carnaval gingen vieren en dat was het dan.
Omdat ik toch meer bij de carnavalsvereniging wilde gaan doen ben ik na een telefoontje van de voorzitter in het bestuur terecht gekomen als penningmeester. Eind 2018 heb ik aangegeven dat ik hier mee ging stoppen om verschillende redenen. Men vindt dat jammer maar dingen gaan zoals ze gaan. In mijn laatste seizoen als penningmeester en bestuurslid heb ik ongelofelijk genoten van het carnaval met alles erop en eraan.
Toen op 3 februari 2019 gingen we naar Nijmegen naar het internationale Prinsentreffen in de Jan Massink hal. Nadat ik door Gerie en Anja te zijn opgehaald gingen we het prinsenpaar ophalen. Toen grote paniek want de prins was ziek. Dat was een zware tegenvaller voor William en Hanneke want zijn wilden heel graag samen het feest in Nijmegen meemaken. Hanneke ging mee zonder Prins William du verve. Ineens van het ene op het andere moment werd ik gebombardeerd tot inval prins. Invalprins
wie had dat ooit gedacht dat ik nog een beetje aan het prinsendom mocht ruiken en dan ook nog op een moment dat ik had besloten om mijn bestuursfunctie en andere activiteiten binnen de vereniging op een laag pitje ging zetten.
Ik had even zoiets van ja, hoe, wat en nu ……. Maar het was al een feit ik was prins voor 1 dag. Ik heb mij deze dag uitermate goed vermaakt en heb geprobeerd het Hanneke ook naar de zin te maken die uiteindelijk toch zonder haar prins op stap was. Aan het einde van de dag keek iedereen die mee was geweest met een goed gevoel terug op deze dag.
Bij aankomst in Haalderen gingen ik nog even mee naar Anja en Gerie. Deze hadden gezien dat ik van deze dag erg genoten had en vroegen mij is dat niet iets voor jou, prins zijn. De commissie was nog op zoek naar een prinsenpaar omdat alle paren die benaderd waren helaas om verschillende redenen moesten afzeggen. Ik vertelde dat ik dat in het verleden al wel eens bij de vereniging had aangegeven en dat het stiekem een beetje een droom van mij is maar dat daar nooit iets mee gedaan is om verschillende redenen. Verder reageerde ik ook meteen met “Jolanda ziet me aankomen”, “die heeft daar helemaal geen behoefte aan”. Omdat het toch nog gezellig was had ik mijn vrouw Jolanda opgebeld om ook nog even naar Anja en Gerie toe te komen om gezellig een biertje te drinken.
Zogezegd zo gedaan en Jolanda kwam enkele minuten later binnen. Na een tijdje over koetjes en kalfjes te hebben gesproken hoorde ik ineens mijn vrouw zeggen, die met Anja en Evelien zat te praten “Twan we gaan het doen”. Ik keek een beetje verbaasd en vroeg “wat gaan we doen”. Nou zei ze wij worden de Prins en Prinses van Haalderen. Ik moest nog een keer vragen wat ze nou zei want ik begreep het toch nog niet. Ik dacht het is een grap. Toen de informatie was ingedaald werd ik erg blij en gelukkig dat mijn vrouw hierbij aangaf het ook te willen.
Hierop werden we door de prinsenkeuze commissie gefeliciteerd en werd het een en ander beklonken met een blik bier. Vervolgens begint het lange wachten en dat je niets mag zeggen. Dat was een hele moeilijke opgave.
Tot op een dag dat er een afspraak gemaakt wordt bij een hele creatieve mevrouw die voor ons onze kleding gaat maken. Tja wat wil je, wat mag je, wat kan er, heel veel vragen mogelijkheden en ideeën. Uiteindelijk hebben we kleuren, stoffen, motieven en een model gekozen om te laten maken zodat wij er piekfijn uit zullen gaan zien (vinden wij dan).
Diverse pasronden zijn de revue gepasseerd en uiteindelijk zijn we naar huis gegaan met twee geweldige kostuums. Hierna weer wachten want het duurt nog een paar maanden tot het november is. Wat dichterbij de datum hebben we nog diverse gesprekken gehad met de prinsenkeuze commissie over wat ons te wachten staat en hoe dingen in zijn werk gaan. Want ja, je bent dan al wel een hele tijd bij de vereniging maar hier wist ik ook niets van.
Dan nog weken, dagen, uren en dan komt ineens Evelien onze kostuums brengen. Wat waren ze mooi, we hadden de pakken al een tijdje niet gezien. Snel aantrekken en klaarmaken voor de onthulling.
App. verkeer over wat er in de zaal gebeurt, dan ineens ik kom jullie zo ophalen. Wat een spanning, wat een stress maar ook, wat een lol. 20:50 Evelien is er. We gaan, proberen ongezien, thuis in en bij “de kolk” weer uit de auto te komen, hup de kist in. Weer wachten alle voorbereidingen komen nu bij elkaar. Zouden de mensen het leuk vinden dat juist wij prinsenpaar worden. Alle gedachten gaan door onze hoofden, het is toch echt wel spannend maar oooooooh zo leuk.
Dan opeens de kist gaat dicht en begint te rollen daar gaan we. Nu binnen 10 minuten weet iedereen waar wij de afgelopen maanden mee bezig zijn geweest en waarom we soms een leugentje hebben moeten vertellen of een smoesje hebben verzonnen. Tijdens het binnen rijden zijn er mensen die op de kist kloppen en dingen roepen. Erg leuk allemaal, daarna stopt de kist.
Vragen, antwoorden 1xkloppen 2xkloppen, en dan na al die tijd hoppetee klep open en daar zijn we dan Prins Twan de Spanningzoeker en Prinses Jolanda. We hebben een hele leuke openingsavond gehad en veel mensen gezien en gesproken ook veel mensen helaas ook niet gesproken maar dat kan de komende carnaval zeker gaan gebeuren.
Wij zijn erg vereerd en trots om te zijn onthuld als Prins en Prinses van ’t Baggergat ons eigen Haalderen. Wij hopen 2 fantastische jaren te gaan beleven en zien iedereen graag in de zalencentrum de kolk enne……… “wij doen het licht wel uut”
Zo kunnen dingen dus gaan en word je uiteindelijk toch nog een keer Prins van Haalderen.
Groeten Twan en Jolanda
